De tijd is voorbij gevlogen!

Hoi allemaal,

het is alweer tijd voor het laatste berichtje! Nog maar 2 dagen en ik zit alweer in het vliegtuig onderweg naar huis... de tijd is gevlogen!

Afgelopen week waren de uitgifte-3-dagen; elke ochtend kwamen ongeveer 15 mensen hun matras(sen), deken(s), laken(s) en klamboe(s) ophalen. Ze waren natuurlijk allemaal heel blij met de spullen en op z'n Keniaans heb ik dan ook vaak gehoord dat ik in de hemel terecht kom en dat God eindelijk een engel naar ze heeft gestuurd in de vorm van ons en onze stichting Young 'n' Strong.
Probeer je eens voor te stellen dat je als 52-jarige voor het eerst van je leven op een matras slaapt... ik vind het echt een mooi idee dat er vanaf nu ruim 70 in een sloppenwijk wonende mensen meer op een matras slapen.

Daarnaast hebben we een oma met haar 7 kleinkinderen een dak gegeven op hun plotje. Het bestaat uit twee kamers van zo'n 9m2, waarvan er een geen en de andere kamer een dak met gaten had. Beide kamers hebben nu een nieuw dak en met de overgebleven materialen is een kookplaatsje gemaakt. Nu kunnen ze dus droog wonen, slapen en koken! Enne wat deed het gister en vandaag? Juist, regenen! Ik krijg gewoon kippenvel nu ik erover schrijf.
Maar dat is nog niet alles, want het project voor Hannah gaat verder: gister hebben werkmannetjes met stevige takken een casco gebouwd voor een extra kamer. Morgen gaan we kijken en dan nemen we ook weer de bekende ijzerenplaten mee, zodat de kamer afgemaakt kan worden. De mannetjes maken daarmee ook een deur. Vervolgens kan Hannah die extra kamer verhuren aan iemand of een gezinnetje zodat ze langdurig een stabiel inkomen heeft en beter voor haar kleinkinderen kan zorgen.
Nu verdient ze 3 cent per grote vuilniszak opgehaald plastic. De kamer kan verhuurd worden voor 10 euro per maand.

Dit weekend zijn we voor de laatste keer gaan stappen. Vrijdag met onze vriendin Leah en gisteravond met de jeugd. Van sommigen moest ik aan het einde van de avond al afscheid nemen. Dat is een stuk moeilijker dan vorig jaar, want toen zei ik er gewoon bij dat ik een jaar later terug zou komen... maar dit keer weet ik niet wanneer ik terug kom.
Ik ben al bezig met inpakken en mijn kleren wassen, want vies weggeven kan natuurlijk niet. Sommige kleren hebben een bepaalde bestemming en andere zullen door Priscah verdeeld worden.
Enne dan komt het echte moment van afscheid nemen en in het vliegtuig stappen vanzelf...

... tot bijna!
Liefs, Kim