Alweer een week voorbij!

Jah, zo voelt het echt! De tijd gaat zo verschrikkelijk snel, dit was namelijk alweer week 3, dus helaas nog maar 18 over. Van de week heb ik ’s nachts gedroomd dat we nog maar 3 weken over hadden, maar zo erg is het gelukkig niet!
Afgelopen week hebben we weer veel gedaan. Maandag en dinsdag hebben we ’s ochtends weer op kantoor doorgebracht, hard werkend aan schoolopdrachten. Jaja, we houden ons aan de planning! :-)
’s Middags zijn we weer de wijken in geweest en aangezien het sportweek was, hebben we lekker gevoetbald en andere balspelen gedaan met de kinderen. Priscah had een ze bal beloofd, maar helaas was het geld nog niet beschikbaar gesteld. Wij hebben tijdens onze lunch een voetbal en pomp gekocht, zodat de kinderen niet teleurgesteld zouden worden. Een sportweek zonder bal is geen combi natuulk…
Woensdag hadden we een dagje vrij! Ik probeerde uit te slapen, maar ik zit al in het om-half-8-opstaan-ritme…. We zijn helemaal zelf met de matatu de big city Nairobi ingegaan en hebben lekker toerist gespeeld. We hadden de Lonely Planet goed bestudeerd en zijn niet eens verdwaald; we voelden ons echt slim! Want jullie kunnen op de foto’s wel zien hoe druk, vol en chaotisch de stad is. Vanaf een 110 meter hoge toren (Kenyatta Conference Center) hebben we de stad en omgeving bekeken, we hebben een enorme beker koffie gedronken, met taart, bij Dormans en daarna zijn we naar een Ladies Salon gegaan om ons haar te laten vlechten. We hebben daar van 14 tot 19 uur gezeten, maar het resultaat is echt wel kicken! Toen hadden we honger (dat kan in Afrika), dus hebben we onderweg naar de matatu een Wimpy’s (de Keniaanse versie van MacDonalds) gesponsord. Inmiddels was het al donker, maar we hoeven niet zo ver te lopen vanaf de weg naar ons guesthouse, dus het scary- en afraid-gehalte was niet zo hoog. Bovendien leken wij wazungu (blanken) in het donker en met gevlochten haren veel minder op te vallen.
Donderdag was een hele saaie dag voor mij, want we zaten de hele dag op kantoor. We gingen namelijk niet ’s middags naar een wijk, omdat vrijdag de maandelijkse bijeenkomt bij SOS was. Het hoogtepunt van de dag was de lunch; ik heb Githeri gegeten. Een typisch Keniaans gerecht en dé maaltijd van de Kukuyu-stam, bestaande uit een combi van bruine bonen en maïs. Ik ben nog niet fan, maar het was wel goed te eten en weer eens wat anders (dan de bekende kip).
We hebben onze collega’s, tenminste de stammen waartoe ze behoren, even nagetrokken in de Lonely Planet. We vroegen ons al af waarom Leah (onze tijdelijke gids en vriendin van onze internationale stage) twee mobieltjes heeft. Het verklarende antwoord is dat dit voortkomt uit een oude gewoonte in de Luo-stam; ze houden er van om hip en ‘flashiness’ te zijn.
Vrijdag kwamen vanaf 9.30 uur de kinderen in het Psychosocial programm naar het SOS Family Care Center en we hadden samen met onze collega Priscah een programma gemaakt. We begonnen met de introductie, want er waren 28 kinderen en zij kenden elkaar ook nog niet allemaal. We hebben de kids wat geleerd over Child Rights en daarna hebben we lekker binnen en buiten gespeeld. Aan het einde hebben we melk gedronken en kaakjes gegeten tijdens de evaluatie van de wekelijkse ontmoetingen en deze dag. Ook hebben we besproken wat de kids de komende maand willen doen tijdens de bijeenkomsten in de wijken. Om ongeveer half 2 ging iedereen weer naar huis.
’s Avonds hebben we weer gezond gekookt, want we waren weer toe aan groenten. Die krijg je hier niet vaak én veilig op je bord dus vandaar.
Zaterdag probeerde ik opnieuw uit te slapen en verders hebben we gerelaxt en gaan we stappen, naast de onvermijdelijke schoonmaak- en wasbezigheden. Onze collega’s zijn trouwens helemaal verbaasd dat eigenlijk iedereen in Nederland een wasmachine heeft en dat kinderen dan ook nog niet eens hun eigen kleding daarin doen. Hier leren de kinderen vanaf ongeveer 12 jaar hun kleding wassen, met de hand! Vervolgens kwam de vraag hoe wij onze kleding drogen als het zo koud is, regent en sneeuwt…. Hmz, dat antwoord hebben we maar in het midden gelaten: heel lang binnen laten hangen. Ik had mijn was ook beter binnen kunnen hangen, want het ging gewoon regenen! Jaja, dat kan dus ook nog in Kenia!
's Avonds heb ik mijn eerste liefdesaanzoek gescoord in een bar vlakbij ons guesthouse. Ik kwam er echter gelukkig snel onderuit, omdat hij helemaal verbaasd was dat ik Kiswahili sprak.
Zondag houden we, zoals al bijna traditie, tussen 12 en 14 uur (jullie tijd) weer een chat-sessie op MSN. Daarnaast krijgen we, als het goed is, bezoek van onze supervisor. Met haar gaan we dan praten over dingen waar we tegenaan lopen in onze stage. ’s Avonds eten we, zoals de al bijna andere traditie, pannenkoeken. Misschien deze week wel met onze buren, want we gaan Nederlands en Ethiopisch eten uitwisselen.

Volgende week meer!
Bedankt voor jullie berichtjes!

Na upendo (liefs), Kimpiej